Loopsheidbroekje Monogram Bruin – Wasbaar & verstelbaar voor teefjes bij loopsheid en incontinentie

Meestal zijn de eerste tekenen direct zichtbaar. Let op kleine bloedvlekjes op de vloer, in haar mand of op meubels; de hoeveelheid kan per hond verschillen, dus let goed op. Daarnaast verandert haar gedrag vaak: de ene hond wordt ineens heel aanhankelijk en knuffelig, terwijl de andere juist wat kribbig of onrustig is. Zie het als een puber in huis! Ook zul je merken dat ze tijdens de wandeling extra populair is, omdat ze ineens alle reuen aantrekt.

De gemiddelde loopsheid duurt2 tot 3 weken. Meestal is de bloeding vooral de eerste week merkbaar. Daarna volgt de periode waarin ze het meest vruchtbaar is. In die tijd is het extra belangrijk om haar goed in de gaten te houden en ongewenste ontmoetingen te voorkomen.

Het belangrijkste is om je voor te bereiden. De beste stap is het gebruik van een loopsheidbroekje om bloedsporen in huis te voorkomen. Daarnaast zijn er nog een paar essentiële tips:

• Hygiëne: Verschoon het loopsheidbroekje regelmatig om de huid van je hond schoon en droog te houden.
• Veiligheid: Houd haar tijdens het uitlaten goed aangelijnd. Dit voorkomt onverwachte ontmoetingen met mannelijke honden.
• Aandacht: Bied je hond extra comfort en aandacht. Een loops teefje kan gevoeliger zijn dan normaal.

De eerste loopsheid markeert een belangrijke mijlpaal in de ontwikkeling van je hond. Na deze periode maakt ze de overgang van pup naar volwassen hond, wat vaak gepaard gaat met blijvende gedragsveranderingen. Het is een fase waarin de hormonen een nieuwe balans vinden en ze haar plekje in de wereld opnieuw bepaalt.

Veel teefjes worden na de loopsheid rustiger en kalmer, terwijl anderen juist onzekerder worden. Dit kan zich uiten in reactief gedrag, zoals blaffen of grommen naar andere honden. Vaak komt dit voort uit angst of onzekerheid. Het is een normaal onderdeel van de adolescentie en kan verschillen per ras en individu.

Het belangrijkste is om je hond de tijd en ruimte te geven om aan haar nieuwe fase te wennen. Met geduld, consistentie en een positieve aanpak help je haar zich zelfverzekerd te ontwikkelen.

De loopsheid is niet voorbij zodra de bloeding stopt; dit is een veelvoorkomende misvatting. Sterker nog, het moment dat de bloeding lichter of zelfs wateriger wordt, begint vaak de meest vruchtbare periode. Pas als de bloeding volledig is gestopt, de vulva weer haar normale grootte heeft aangenomen en je hond geen interesse meer toont in reuen, is de cyclus definitief voorbij.

Het piepen van een hond tijdens of na de loopsheid komt vaak door hormonale veranderingen. Dit gedrag is heel normaal en kan verschillende oorzaken hebben.

Tijdens de loopsheid kan je hond onrustig en aanhankelijk zijn. De schommelingen in haar hormoonspiegel kunnen ervoor zorgen dat ze meer jammert of piept dan normaal, omdat ze de drang voelt om op zoek te gaan naar een partner.

Na de loopsheid kan het gepiep een teken zijn van een schijnzwangerschap. Door de daling van de hormonen kan het lichaam van je hond denken dat ze zwanger is. Dit leidt tot gedragsveranderingen: ze kan extreem aanhankelijk worden, met speeltjes gaan rondlopen alsof het pups zijn en zich bezitterig of geïrriteerd gedragen. Het piepen is dan een uiting van deze hormonale onrust.

Het is heel normaal dat je hond na de loopsheid extra moe en lusteloos is. De plotselinge daling van de hormonen in haar lichaam kan een flinke impact hebben. Vaak is dit een typisch symptoom van een schijnzwangerschap, een algemene reactie op de hormonale omschakeling.

Dit kan leiden tot diverse fysieke en gedragsveranderingen:

• Lichamelijke vermoeidheid: Ze kan minder actief en aanhankelijker zijn.
• Veranderde eetlust: Zowel een toename als afname van eetlust komt vaak voor.
• Nestelgedrag: Ze kan objecten (zoals knuffels of speelgoed) naar een vaste plek slepen en deze beschermen, als een soort "nestje."

Deze symptomen zijn tijdelijk. Extra rust, geduld en begrip zijn alles wat je hond in deze periode nodig heeft

Tijdens de loopsheid is het heel normaal dat teven zich anders voelen dan normaal. Hoewel ze niet letterlijk buikpijn hebben, kunnen de hormonale veranderingen en de zwelling van hun lichaam leiden tot lichamelijk ongemak. Dit uit zich vaak in vermoeidheid, stemmingswisselingen en een verandering in eetlust. Met wat extra rust en aandacht is dit ongemak goed te managen.